
o gitmişse,
adımların hep gittiği yere düşse,
yürek dağılsa,
kala kalsa…
Ellerin boşluğa,
boşluk ellerine toksa.
Susmak bilmez yüreğine
kör bıçaklar vurulmuşsa,
ne zamandan ne mekândan
ayrılığa pay yoksa…
Her şey onun kadar yakın,
ve onun kadar uzaksa;
eski, güzel olan her şeye
şimdi sözler inatsa.
Ne dosttan ne arkadaştan
küçük bir teselli yoksa,
doğacak güneşi bekle
ve yalvar Allah’a:
Güneş batarken
seni de alsa,
beni de alsa.
Ankara
